به گزارش دیده بان، قحطی انسان را فقط به خاطر گرسنگی نمی‌کشد، بلکه جسم را از درون فرو می‌ریزد و تیغ جراح را در دستانش قبل از رسیدن به پوست، می‌لرزاند، تا جایی که اتاق جراحی به جای اتاق نجات به مکانی خطرناک تبدیل می‌شود و جراح را بر این وا می‌دارد که قبل از برداشتن تیغ، هزار بار با خود فکر کند. اینجا رنج، با انرژی مصرف شده اندازه‌گیری نمی‌شود، بلکه با عمل‌های عقب افتاده، شکستگی‌های بی‌درمان و با جسم‌هایی سنجیده می‌شود که در سکوت و آرام آرام زیر بار کمبود شدید غذا و دارو در حال فروپاشی هستند.
در قلب این فاجعه خاموش، «عزالدین شاهین» یکی از پزشکان غزه می‌گوید: تصمیماتی که مخالف آنچه که باید باشد، اجباراً اتخاذ می‌شوند که علت اولیه آن هم فقط یک چیز هست و آن هم «قحطی» است.
دکتر «عزالدین شاهین»، این جراح بیمارستان «شهدای اقصی»، بر این تاکید دارد که قحطی موجود، اثری عمیق بر وضعیت پزشکی گذاشته، تا جایی که پزشکان، به‌خاطر وخامت اوضاع سلامتی بیماران به سبب سوء تغذیه شدید در آنها، مجبور به تغییر ریشه‌ای سبک و سیاق تصمیماتشان در جراحی‌هایشان شده‌اند. به‌طور مثال نبود مواد غذایی اصلی و در رأس آنها پروتئین و کلسیم، التیام زخم‌ها و شکستگی‌ها را در عین سادگی به عملی سخت یا حتی احیانا غیرممکن تبدیل کرده‌است، وضعیتی که تیم‌های پزشکی را به عقب انداختن یا لغو کردن بسیاری از عمل‌ها وادار می‌کند.
وی به این نکته اشاره دارد که تصمیمات جراحی فقط مرتبط با تشخیص پزشکی نیست، بلکه وابسته به توان جسمی مریض هم هست. در حال حاضر پزشک می‌داند که به واسطه عدم وجود پروتئین‌های لازم برای ساخت دوباره عضلات و بازسازی سلول‌ها، بسیاری از عمل‌های جراحی ممکن نخواهد بود و تعداد زیادی از این عمل‌ها حتی در موارد اضطراری دائما به تاخیر می‌افتند. در پی کمبود حاد پروتئین و سایر مواد مغذی حیاتی بدن، برای بسیاری از بیماران، احتمال عدم موفقیت عمل‌ها و رفتن بیمار به حالت کما وجود دارد.
دکتر شاهین می‌گوید که قحطی و گرسنگی فقط مکانیزم التیام و درمان را مختل نمی‌کند، بلکه سیستم ایمنی و ساختار بافت‌ها را هم به شدت تضعیف می‌کند و باعث به وجود آمدن عفونت‌های طولانی مدت هم می‌شود. تمامی این موارد باعث تاخیر و لغو بسیاری از عمل‌ها می‌شود که این موضوع، خود منجر به تجمع بیماران در بیمارستان‌ها و فشار بیشتر و بیشتر بر کادر درمان شده است.
وی ادامه می‌دهد: کودکان بیشترین گروه آسیب دیده از این کمبود‌های شدید هستند و اکثرشان از کم‌خونی حاد رنج می‌برند و در اینجا تعداد زیادی از نوزادان با وزن‌های بسیار پایین متولد می‌شوند که آنها را در همان ابتدای زندگی‌شان در معرض ضعف شدید سیستم ایمنی قرار می‌دهد. درمان شکستگی‌ها هم در زیر سایه قحطی و گرسنگی در امان نیستند و به‌طور مثال شکستگی‌هایی که در شرایط عادی ظرف چهار ماه درمان می‌شوند، اینجا به زمان طولانی‌تری احتیاج دارد. ضمن اینکه این شکستگی‌ها باید به شیوه خطرناک درمان شود که آن هم فقط به خاطر کمبود مزمن عناصر اساسی غذایی است؛ البته به همه اینها متاسفانه باید مشکلات شدید روحی و روانی کادر درمان و بیماران را هم اضافه کرد که واقعا غیرقابل چشم پوشی است.
واقعا جنگ در بیمارستان‌ها در قساوت و سختی چیزی کمتر از میدان ندارد. در این میان که پزشکان تحت این شرایط سخت تمام سعیشان را در نگه داشتن این ارواح در اجسادشان می‌کنند، سوال بزرگی باقی می‌ماند: چگونه برای یک جسم ممکن است که درمان شود تا وقتی که ساده‌ترین و اولیه‌ترین ملزوماتش برای زندگی را از دست داده است؟
و در آخر، با وجود تمامی این مسائل و مشکلات ولی پزشکان باز هم در غزه مانده‌اند، با مقاومتی عجیب و مثال زدنی در حال ادامه دادن هستند و با ایمان به این که تلاش آنها برای نجات افراد بی‌نتیجه نخواهد بود. اما آنها خوب می‌دانند که معالجه فقط به جسم مربوط و محدود نیست، بلکه شامل روحیه نیز می‌شود که در جریان این نابودی مداوم مردم غزه این روحیه در حال فروپاشی است.
منبع: دفاع‌پرس