به گزارش موسسه راهبردی دیده بان به نقل از خبرگزاری تسنیم سلاح‌های بیولوژیکی شامل هر نوع میکروارگانیسم (مانند باکتری‌ها، ویروس‌ها یا قارچ‌ها) یا سموم (ترکیبات سمی تولیدشده توسط میکروارگانیسم‌ها) موجود در طبیعت است که می‌تواند برای کشتن یا آسیب رساندن به افراد استفاده شود.
عمل "بیوتروریسم" می‌تواند از یک فریب ساده تا استفاده واقعی از این سلاح‌های بیولوژیکی متغیر باشد؛ شماری از کشورها به‌دنبال دستیابی به عوامل جنگ بیولوژیکی هستند که این نگرانی وجود دارد که گروه‌های تروریستی یا افراد ممکن است از فن‌آوری‌ها و تخصص‌های لازم برای استفاده از این عوامل مخرب بهره‌مند شوند. از عوامل بیولوژیکی ممکن است برای یک ترور فردی و همچنین برای کشتن و هدف قرار دادن هزاران نفر استفاده شود؛ اگر محیط آلوده باشد، می‌تواند یک تهدید طولانی‌مدت برای جمعیت ایجاد شود. تاریخچه این‌گونه ترورها به قرون 15 الی 16 میلادی برمی‌گردد و در آن زمان با خوراندن سم‌هایی افراد را از بین می‌برند؛ اما با پیشرفت تکنولوژی و آزمایش‌های شیمیایی که از قرن 20 شروع شد، این‌گونه ترورها وارد فاز جدیدی شدند.
پایگاه اطلاعاتی "theconversation" در گزارشی نوشت، حجم گسترده استفاده از سلاح‌های بیولوژیکی به جنگ جهانی اول بازمی‌گردد؛ جایی که کشور آلمان از این عمل بهره‌هایی برای رسیدن به مقاصد خود برده است. کشورهای دیگر نیز در طول جنگ جهانی دوم سعی در دستیابی و آزمایش سلاح‌های بیولوژیکی کردند؛ یکی از این کشورها که سال‌های متمادی به آزمایش این‌گونه سلاح‌ها پرداخته است، کشور آمریکا است. برنامه تسلیحات بیولوژیکی آمریکا در طول جنگ جهانی دوم آغاز شد، اما نخستین آزمایش عمومی واقعی در سال 1949 اتفاق افتاد؛ هنگامی که دانشمندان باکتری‌های بی‌ضرر را در سیستم تهویه هوا در ساختمان پنتاگون قرار دادند تا ببینند یک سلاح بیولوژیکی چگونه به‌نظر می‌رسد. یک سال بعد نیروی دریایی آمریکا عملیات اسپری دریایی را انجام داد؛ در این عملیات در ساحل سان‌فرانسیسکو در کالیفرنیا دو نوع باکتری "باسیلوس گلوبگی" و "سراتیا مارسنس" پاشیده شد؛ قرار بود این مواد بی‌خطر باشند اما اکنون ماده "باسیلوس گلوبگی" جزو مواد سمی خطرناک شناخته شده است که باعث تضعیف سیستم ایمنی بدن افراد می‌شود. یک سال بعد از این آزمایش، 11 نفر به بیماری عفونی دچار شدند که در آزمایشگاه سان‌فرانسیسکو مشخص شد در بدن آنها مقداری ماده "سراتیا مارسنس" وجود دارد!
در سال 1997 شورای ملی تحقیقات آمریکا فاش کرد که این کشور همچنین از مواد شیمیایی برای آزمایش پتانسیل سلاح‌های بیولوژیک در دهه 50 میلادی روی شهروندان آمریکایی استفاده کرده است! ماده "سولفید کادمیوم" توسط هواپیما در تعدادی از شهرها از جمله "سنت‌لوئیس" در "میسوری" و "مینیاپولیس" در "مینه‌سوتا" پاشیده شد؛ این شهرها به این دلیل انتخاب شدند که از نظر زمین، آب‌وهوا و جمعیت به شهر مسکوی شوروی شباهت داشتند. این شورا به این نتیجه رسیده بود که هیچ خطری نسبت به این آزمایش وجود ندارد، اما در سال 2012 دکتری به‌نام "لیزا مارتینو ــ تیلور" به این نتیجه رسید که در این دو منطقه میزان سرطان بسیار بالایی ثبت شده است که مربوط به مواد رادیواکتیو است. علاوه بر آزمایش‌های هوایی آزاد، ارتش آمریکا سابقه استفاده از حشرات آلوده در تسلیحات خود را دارد؛ به‌عنوان مثال در سال 1954 ارتش آمریکا از بمب‌هایی که آلوده به این حشرات بودند در طول جنگ کره استفاده کرده است.
چند سال بعد از این آزمایش، شوروی کشور آمریکا را به استفاده از این بمب‌ها و پرتاب آنها به کشورهای چین و کره در طول جنگ متهم کرد. یکی دیگر از آزمایش‌های تسلیحات بیولوژیک آمریکا در سال 1962 برنامه‌ریزی شد؛ "رابرت مک‌نامارا", وزیر دفاع وقت آمریکا در این سال پروژه‌ای را به‌نام "پروژه112" به تصویب رساند؛ بعد از این ماجرا آزمایش‌های گسترده آمریکا شروع شد. در همین راستا در سال 1966 آزمایشی در متروی شهر "نیویورک" انجام شد؛ دانشمندان لامپهای کم‌نور را با باکتری‌های "Bacillus globigii" پر کردند و سپس آنها را در مسیرهای مختلف تخلیه کردند؛ این باکتری‌ها در فضای مترو پخش شد و هزاران شهروند آمریکایی هوای آلوده را تنفس کردند.
در سال 2008، دفتر پاسخگویی دولت آمریکا اذعان کرد که به‌علت آزمایش‌های پروژه112 و سایر آزمایشها، ده‌ها هزار غیرنظامی ممکن است در معرض عوامل بیولوژیکی قرار گرفته باشند؛ ارتش این کشور منکر آلوده شدن افراد شده است، اما آزمایش‌های گرفته‌شده از افراد نشان داد که برخی از افراد سالها از بیماری‌های عفونی رنج می‌برند. این اسناد منتشرشده نشان می‌دهد این کشور آزمایش‌های بسیاری را در جهت مقاصد خود انجام داده است؛ بسیاری از این آزمایشها پنهان مانده و یا در صورت آشکار شدن، تکذیب شده است.
قتل عام سرخ پوستان
سرخپوستان آمریکا از نتایج جنگ فرانسه و سرخپوستان که کنترل کانادا را به انگلیس‌ها واگذار کرد و منجر به سلطه انگلیسی‌ها بر منطقه دریاچه‌های بزرگپ شد، ناراضی بودند و لذا حملاتی را به مرزهای شمالی مستعمرات آمریکایی انگلیسی‌ها راه انداختند. از 22 ژوئن تا 20 آگوست این سال، دلاوری‌ها، قلعه فورت پیت را، که استحکامات انگلیسی‌ها در بخش جدید پیتسبرگ بود، محاصره کرد و در 24 ژوئن گروهی از دلاوری‌ها، با رهبران قلعه شرط‌بندی کردند که اگر ببازند، پُست خودشان را ترک کنند. در پایان شرط‌بندی، انگلیسی‌ها، غذا و وسایلی را به رؤسای بومیان که در حال رفتن بودند، دادند که در میان این هدایا، پتوها و دستمالی بود که از بیمارستان آبله درون قلعه برداشته شده بود و به امید شیوع بیماری آبله به محاصره‌کنندگان (بومیان آمریکا) دادند. در برخی منابع نوشته شده که پس از این واقعه، تعداد زیادی از بومیان کشته شدند و محاصره قلعه شکسته شد .
آلوده کردن سرخپوستان توسط انگلستان از طریق اهدای پتوهای آغشته به آبله (1763 میلادی)
نمونه ای از جنگ بیولوژیکی که گفته شده توسط امریکا انجام شده، می توان به جنگ کره (1950-1953) اشاره کرد که در طول این جنگ، اتحاد جماهیر شوروی، چین و کره شمالی، امریکا را به استفاده از عوامل جنگ بیولوژیکی علیه کره شمالی متهم کردند. در سال های بعد، امریکا اعتراف کرد که توانایی تولید چنین تسلیحاتی را دارد اما از آن استفاده نمی کند. در واقع امریکا برنامه جنگ بیولوژیکی خود را با تأسیس یک مرکز تولید جدید در ارکانزاس در طول جنگ کرده توسعه داد. همچنین امریکا برنامه تدافعی جدیدی را با هدف توسعه امکان اقدامات متقابل در برابر حملات بیولوژیکی در 1953 راه انداخت. در اواخر 1960 نیز ارتش امریکا انبار مهمات بیولوژیکی را توسعه داد.
