به گزارش دیده بان، یکی از محورهایی که اتاق جنگ شورای روابط خارجی آمریکا برای به چالش کشیدن وزیر خارجه کشورمان طراحی کرده بودند مبحث حقوق بهاییان در ایران بود که با بزرگنمایی از آن به‌عنوان حقوق اقلیت نام بردند. این در حالی است که بهاییت در ایران با توجه به سبقه ای که دارد به‌عنوان دین و یا مذهب شناخته نمی‌شود و در اصل یک فرقه هستند؛ فرقه‌ای که در جامعه اقداماتی برعلیه امینت کشور صورت می‌دهند .
ظریف در پاسخ به سؤال مجری برنامه در مورد دستگیری بهاییان در ایران این‌چنین می‌گوید: «بهاییت در ایران جرم نیست و هیچ‌وقت هم هیچ فردی به جرم بهایی بودن در ایران دستگیر نشده بلکه تبلیغ بهاییت در ایران جرم است . تمامی بهاییانی که در حال حاضر در زندان هستند به جرم بهاییت دستگیر نشدند؛ بلکه این افراد جرم مرتکب شده اند، جرم‌هایی نظیر فروش جنس قاچاق ،اقدام علیه امنیت ملی و پرونده‌های کلاه‌برداری و غیره.»
این در حالی است که در سرشماری نفوس و مسکن سال 1385 افراد بهایی حاضر در ایران عقیده خود را بهاییت اعلام کردند و هیچ‌گاه هیچ ارگانی این افراد را دستگیر نکرده و یا محدودیتی برای آنها قائل نشدند . بعضی از سایت‌ها و خبرگزاری‌های خارج نشین با استفاده از شیوه بزرگنمایی هر از گاهی موجی را با موضوع اخراج بهاییان از دانشگاه‌ها و یا بعضی از مراکز دولتی به راه می‌اندازند که هر چند همه آنها دروغ نیست و چنین اتفاقی بعضا در سال‌های گذشته صورت گرفته ولی آنچه مهم است این است که تمام واقعیت نیست .
افرادی که از دانشگاه و یا مراکز دولتی اخراج شده‌اند، فعالیت هایی را انجام داده اند که در قانون اساسی جمهوری اسلامی از آن به‌عنوان جرم یاد شده است و بر همین اساس آن جرم دارای مجازات و حتی حبس هم بوده ولی تنها مجازاتی که برای این افراد در نظر گرفته‌شده تعلیق و یا اخراج از دانشگاه و یا مراکز دولتی بوده است درصورتی‌که اگر با این افراد با رأفت اسلامی برخورد نمی‌شد تعداد زیادی از آنها باید به زندان می افتادند؛ چون جرم آنها یا تبلیغ بهاییت بوده و یا اقدام علیه امنیت ملی که همگی در قانون به صراحت مورد بحث قرار گرفته است.
این در حالی است که در کشورهای اروپایی پیش رفته و مدعی حقوق بشر، برخوردی که با یک فرقه می‌شود همانند رفتاری است که با افراد یک گروه خرابکار و جنایتکار می‌شود و از تخفیف در مجازات هم خبری نسیت. مشابه کاری که آمریکایی ها در سال 1993 با فرقه دیویدی ها کردند و حدود 80 نفر زن و مرد و کودک را در محل اسکانشان به آتش کشیدند و زنده زنده سوزاندند. امان از زمانی که حقوق بشر دستمایه سیاست کاری دست استعمارگران شود که فاتحه آن را باید خواند.
